De deurwaarder ziet veel leed: ‘Soms word ik er moedeloos van’
Ze zien veel ellende achter de voordeur, maar tijd om te helpen is er nauwelijks. Een dag op pad in Rotterdam met gerechtsdeurwaarder Paul Otter.
Door het openstaande raam klinkt het gehuil van een kind. Deurwaarder Paul Otter belt aan, maar niemand doet open. ,,Volk!” Hij tikt op het raam. Maar de deur blijft gesloten. ,,Een struisvogel”, constateert Otter. Zijn bijnaam voor schuldenaren die stelselmatig contact weigeren: ze openen hun post niet en houden hun deur gesloten. Bij deze vrouw is beslag op haar bankrekening gelegd. Otter gooit de envelop waarin dit bankbeslag officieel wordt bevestigd, door het openstaande raam. ,,Mooi, goed in het zicht”, zegt hij. En hop, op naar de volgende schuldenaar. Het kindje blijft huilen.
Werkdag
Gerechtsdeurwaarders komen jaarlijks 3,5 miljoen keer bij iemand aan de deur. Op een normale werkdag in de stad bezoekt hij of zij tussen de 80 en 100 adressen; op het platteland is dat wat minder. Bij twee derde van de bezoeken is er niemand thuis en doet hij alleen maar een envelop in de brievenbus. Opent de schuldenaar wel de deur, dan heeft hij zo’n vijf tot tien minuten tijd. ,,Het liefst ga ik niet naar binnen, maar blijf ik in de deuropening staan. Dan kan ik snel weg als het bedreigend wordt.”
Klik op de onderstaande afbeelding en lees het hele artikel:
