Nieuws

Vorig jaar organiseerden we voor het eerst samen met opleidingsinstituut Kerckebosch het Jaarcongres Schuldenketen. Een diverse verzameling van (wetenschappelijke) experts deelden tijdens dit congres hun visie over een integrale schulddienstverleningsketen waarin invordering en schuldhulpverlening elkaar aanvullen en versterken om schulden op te lossen en problematische schulden te voorkomen.

Dit jaar organiseren we hier samen met Kerckebosch een vervolg op. Op donderdag 22 juni geven verschillende (wetenschappelijke) experts hun visie op ‘Inzicht in gedrag & Doorontwikkelen van de schuldenketen’. In dit artikel kijken we terug naar vorig jaar en vragen we de sprekers van toen, te reageren op stellingen van hun collega-sprekers. In dit artikel een reactie op de stelling van prof. dr. Manda Broekhuis, Hoogleraar Professional Service Chains Rijksuniversiteit Groningen.

Stelling V – Manda Broekhuis

“Tegenstrijdige prikkels belemmeren de algehele ketenprestatie van de schulddienstverleningsketen”

Manda: De keten moet erop gericht zijn dat mensen niet in de schuldproblemen komen. Dat vertaalt zich voor een deel in schuldhulpverlening en een ander deel in deurwaardersinspanning. Maar hoe zit dat in de uitwerking? Private en Publieke partijen werken met verschillende prikkels die van invloed zijn op het gedrag van organisaties, zoals de prikkel om zo efficiënt of rechtvaardig mogelijk te werken. Publieke partijen willen burgers snel zelfredzaam krijgen. Terwijl private partijen verdienen aan extra dienstverlening.

In de praktijk wordt voor dit soort problemen vaak een structuuroplossing gezocht zoals een coördinerend team of een ketenregisseur. Dat is veel te simpel gedacht. Als de prikkels en de processen niet veranderen, dan is dat een doekje voor het bloeden voor een structureel te ingewikkeld systeem. Dat levert vaak alleen maar een extra schakel en nog meer complexiteit op in de keten.

Michaël Brouwer

Het zijn zelfs tegenstrijdige doelstellingen. De schuldhulpverlening kijkt naar de totale schuldenpositie van de client. Invordering kijkt naar één enkele vordering en focust daarop. De prikkels zijn daarom ook anders. Een centrale ketendoelstelling ontbreekt. Maar met alleen de prikkels wegnemen lossen we het probleem niet op. Als je naar ketensamenwerking toe wilt, moet je het risico op problematische schulden als domein en als ketenpartners samen bepalen. Vervolgens de doelstellingen kiezen die daarbij horen. Dat vraagt dat we ons richten op de persoon achter de vordering, op de menskant van het verhaal. Maar ook op de totale schuldenpositie. Er is maar één afloscapaciteit, van daaruit gaan we zoeken naar de oplossing en de beste partijen bij elkaar zoeken om naar duurzaam betaalgedrag toe te werken.

Nick Huls

In plaats van tegenwerking tussen schuldhulp en incasso moet het oplossen van schuldproblemen een overkoepelend concept worden. Wat mij betreft is dat schulddienstverlening. Onderbouwd door een betrouwbare kosten/batenanalyse.

Preventief optreden voorkomt maatschappelijke kosten, dat is voor een huisuitzetting gemakkelijk te berekenen. Maar voor de brede schuldenproblematiek is die rekensom niet zo eenvoudig te maken. Ik ben een grote fan van de schone lei en perspectief bieden. Maar of je de baten daarvan kunt kwantificeren? Ook de rechtsongelijkheid die erdoor ontstaat, wel de hypotheek betalen en daardoor niet op vakantie kunnen. Hoe tel je die mee? Dus het hard aantonen van de baten die samenwerking in de keten oplevert is een herculestaak. Maar ik sta wel achter het idee.

Schrijf u in voor het komende congres op 22 juni aanstaande

Op donderdag 22 juni is het volgende Jaarcongres Schuldenketen. Meer informatie hierover kunt u vinden op www.schuldenketencongres.nl. Daar kunt u zich ook online inschrijven om deel te nemen.

In het volgende artikel wordt de stelling van prof. dr. Pieter Jansen – Er is een nieuw verdienmodel nodig voor de schulddienstverleningsketen dat samenwerking honoreert en stimuleert – besproken. U kunt alle artikelen in deze reeks in ons nieuwsarchief terugvinden.